Historie

Iedere trainer weet dat je zonder ‘badopbouwers’ geen training kunt geven.
Een frisse duik zit er misschien nog wel in, maar de chaos neemt al snel groteske vormen aan. Zonder lijnen zien zwemmers alle hoeken van het bad en ontstaan de meest spectaculaire botsingen. Waterpoloërs missen, letterlijk en figuurlijk, hun doel. Passen en vangen is wel leuk, maar als poloër wil je toch maar één ding: scoren. Om al dat enthousiasme in goede banen te leiden, is het noodzakelijk dat iemand het initiatief neemt om het bad op te bouwen. Goed voorbeeld doet volgen. In de geschiedenis van Aquamania is Jeroen van Bergen de Opperbadopbouwer.

Het Begin (1990–1991): Zwemmen, Stroeve Caps & Stijve Concurrentie

Een studie Industrieel Ontwerpen in Delft bracht hem niet het levensgeluk dat hij zocht en hij verruilde in 1990 de stad van de fietsenmakers voor Leiden. Via de Dufterikken maakte hij dat jaar kennis met het studentenzwemmen bij Wave. Maar iets ontbrak. Als oud-waterpoloër miste hij het gevoel van stroeve ballen, knellende caps en chloorogen.

Zijn huisgenoot Mike voelde datzelfde gemis. Samen gingen ze op zoek naar gelijkgestemden. Ze hingen flyers door heel de universiteit en wisten zo’n twintig enthousiastelingen te verzamelen—een bonte mix van waterpolofans, waaronder meerdere oud-hoofdklassespelers.

“Het was een maniakale groep,” herinnert Jeroen zich. “In de zomer trainden we al om 7 uur ’s ochtends in buitenbad De Vliet.” Niet bepaald studentikoze tijden.

Willem Veerman bood aan om Jeroen te helpen de trainingen gestructureerder te maken. In de zomer van 1991 dienden ze een projectvoorstel in bij Hans van Rooijen, het hoofd van het Universitair Sportcentrum. Hans regelde via de gemeente officiële zwemtijd—iets wat als twintigjarige student lastig te realiseren was.

Zo werd het eerste officiële waterpolotrainingsuur op woensdagavond van 21:30 tot 22:30 in het Vijf Meibad een feit — helaas is het Vijf Meibad inmiddels zelf een archeologische vondst geworden, het is namelijk gesloten… voor altijd.

Van Waterspetters tot Aquamania (1992–1993): Identiteit Opbouwen

Hoewel 1991 nog een “voorzichtig aanloopje” was, wilden de spelers na dat jaar écht gaan organiseren. “De Preek van de Week” werd een vast onderdeel van de trainingen, bedoeld om iedereen op de hoogte te houden van de vorderingen richting een eigen vereniging.

Aanvankelijk was “De Waterspetters” in beeld als naam, maar die bleek al te bestaan. Toen kwam “Aquamania”—een schot in de roos. Op 17 juni 1992 werd de vereniging officieel opgericht.

“Een vereniging oprichten is niet zo moeilijk,” zegt Jeroen. “Je verzint wat, gaat naar de notaris en klaar. Het echte werk is mensen gemotiveerd houden.”

Die motivatie kwam mede door coach Ben Olde Olthof, die de eerste jaren training gaf. Al in het seizoen 1992–1993 werd het herenteam kampioen in de NCS-competitie en promoveerde naar de tweede klasse. Al snel volgden een tweede herenteam en een sterke damesploeg.

Bijna vijftien jaar later krijgt Jeroen nog kippenvel bij de gedachte aan die gloriedagen—gloriedagen die nog altijd zichtbaar zijn in de vitrinekast vol schitterende bekers.

Groei & Evolutie (1994–2000): Van Poloballen naar Zwemlijnen

De vereniging groeide niet alleen sportief; ook sociaal bloeide Aquamania. Het ledental nam toe, commissies werden opgericht, en het clubblad Maniakaal zag het levenslicht. De Aquactie zorgde voor gezelligheid buiten het bad.

In 1996 besloten de poloërs ruimte te maken voor zwemmers. Dat gaf de vereniging een nieuwe sportieve impuls. Het aantal zwemmers groeide snel, en al snel waren drie banen gevuld. Zwemmers kregen steeds meer rechten: poloballen waren voortaan verboden tijdens het zwemuurtje.

Aquamania werd steeds meer een zwemvereniging, al bleef waterpolo op de achtergrond aanwezig. De zwemmers namen ook buiten Leiden deel aan wedstrijden, zoals het NSK Zwemmen.

De Polo-Exodus (2000): Een Nieuw Tijdperk

Ondertussen liep het waterpolo langzaam leeg. Oud-poloërs verlieten de studentenwereld, maar nieuwe fanaten bleven uit. Toen de laatste trainer vertrok in 2000, was de waterpolo-afdeling feitelijk verleden tijd.

“De stop is uit het bad en het water is weggelopen,” zei toenmalig voorzitter Jacco Kiemel.

Zwemmen werd de hoofdactiviteit. Alles wat nog herinnerde aan de polo-dagen waren wat oude ballen en de verhalen van “de oude mannen.”

Zwemmen naar de Top (2000–2004): Van Rode Lantaarn naar Podium

De focus verschoof volledig naar de zwemcompetitie. In 2000–2001 eindigde Aquamania als 13e, maar dat wakkerde de ambitie aan. Het jaar erop reisde de club in grotere getalen af naar de wedstrijden—en boekte vooruitgang.

Niet alleen groeide de club, ook het verenigingsgevoel bloeide op. Steeds meer activiteiten, steeds meer opkomst. Deelnemen aan wedstrijden (en de feestjes erna) werd de norm. Individuele successen op de NSK’s van 2001 en 2002 leidden tot een vijfde plek.

In seizoen 2003–2004 organiseerde Aquamania het slot-NSZK en streed het herenteam mee om de overwinning—slechts een paar seconden achter De Golfbreker uit Groningen. Voor het eerst eindigde Aquamania op het ereschavot.

Sindsdien hoefden de Aquamaniakken niet meer uit te leggen dat er ook in Leiden hard gezwommen wordt.

De Terugkeer van Polo: Aqualliance (2005–heden)

Na alle zwemsuccessen, begon ook het waterpolo aan een revival. Een nieuwe generatie wilde méér dan af en toe een balletje gooien op toernooien.

Competitie spelen bij de KNZB bleek onhaalbaar, maar de NCS bood uitkomst. Met zes wedstrijden per jaar was dat een mooie uitdaging. Door de rivaliteit tussen de bonden kon dit echter niet onder de naam Aquamania.

Dankzij de inzet van ‘papa Wietse’ en ‘papa Robert’ werd op 25 augustus 2005 een zusje geboren:

“Het was een lange en soms moeizame zwangerschap. Desondanks is na een vlugge bevalling hedenochtend om 10.20 uur opgericht:
De Tweede Leidse Studenten Waterpolo Vereniging Aqualliance.”

De geboorte van Aqualliance was een feit, en ze zwom haar eerste slagen in De Zijl en het Vijf Meibad. Met Aquamania en Aqualliance samen is er opnieuw een bloeiende polo- én zwemvereniging in Leiden.

Oprichters en vereniging verkeren in goede gezondheid en houden bezoekuur op maandag van 22:15 tot 23:15 uur in De Zijl en op woensdag van 21:30 tot 22:30 uur in het Vijf Meibad. Vanaf september zal de vereniging haar eerste slagen zwemmen!

Met dit geboortekaartje werd Aqualliance officieel geïntroduceerd als zustervereniging van Aquamania. Vertegenwoordigd in twee competities zorgen Aquamania en Aqualliance samen voor een bloeiende studentenvereniging, waarin zowel zwemmen als waterpolo weer volop tot leven zijn gekomen.